บทความ

OS sungle : bite me please

รูปภาพ
ลูกไม้ : เล่อ ซอล : จีซอง           เรียวขาคู่เล็กขยับไปมาเชื่องช้าจากการเดิน            สายตาหลายคู่จับจ้องผิวขาวที่กระทบแสงจ้า           แต่ไม่นานแววตาหื่นกระหายหลุบลงตามกัน ยามร่างสูงส่งสายตาปราม           ก่อนเจ้าของพื้นที่ข้างกายจะวาดแขนโอวเอวเล็กอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ            เสียงหายใจหนักๆรดอยู่ปลายผมทำให้คนตัวบางเงยหน้ามองอย่างสงสัย           แล้วก็ได้คำตอบเป็นใบหน้าบึ้งตึงที่เสไปอีกทาง           อยากให้ถึงบ้านไวๆชะมัด...           ขายาวก้าวไปข้างหน้าไวขึ้น มือก็รั้งพี่ชายตัวเล็กให้เดินตาม           ใช่ พี่ชายแท้ๆของเขานี่แหละ           เสื้อซับในสีขาวที่ลูกไม้ชอบใส่ตอนนี้ดูน่ารำคาญ เพราะไม่ได้มีแค่เขาที่เห็นมัน           นิสัยชอบใส่กางเกงสั้นๆก็ด้วย           เจ้าตัวรู้แก่ใจ ว่ายามก้มเก็บของ ขากางเกงกว้างนั่นเปิดไปถึงไหน           แต่ก็ไม่ระวังตัว ชอบปล่อยให้เนื้อขาวๆวับแวมให้เสียวใจเสมอ             ปั้ง!           เสียงปิดประตูดังกว่าปกติทำให้ลูกไม้ชอบใจ           คนขี้แกล้งหัวเราะคิกคักกับท่าทางหัวเสียของน้องชาย  

OS JamJung Young and Beautiful (3/3)

รูปภาพ
          ตึก           แผ่นหลังบางกระทบประตูห้องนอนไม่เบานัก รสจูบจาบจ้วงทำเอาสมองขาวโพลน ความต้องการตลอดหนึ่งปีของนาแจมินกำลังจะถูกปลดปล่อย จะให้เย็นไหวคงยากไป           ปลายนิ้วเล็กไล่หลังคอคนเป็นน้อง อีกข้างก็บิดลูกบิดเพื่อเปิดประตูอย่างไม่ติดขัด           "ฮ่ะ"            รู้ตัวอีกที แผ่นหลังก็แนบเตียง ตามด้วยอีกคนที่คร่อมลงมา ผมสีอ่อนสยายบนหมอนสีขาว ...สวยจนเหมือนนางฟ้านางสวรรค์            ร่างสูงมองปากอิ่มช้ำจากการถูกบดขยี้เมื่อครู่ มือก็ลากลงต่ำริดรังดุมที่ละเม็ดเชื่องช้า จนผิวเนียนค่อยๆเผยแก่สายตา เห็นหน้าอกเนียนขยับขึ้นลงตามการหายใจ            ดูไม่ยุติธรรมที่มีแต่เขาที่ถอด มือเล็กเลยส่งไปแกะกระดุมเสื้อคนด้านบนเช่นกัน ตาก็มองเด็กตรงหน้าที่มองลงมาเช่นกัน           "อืม.."            ร่างบางร้องในคอเมื่อเสื้อถูกดึงตกไหล่ ตามด้วยปากร้อนที่กดจูบลงมาที่ลาดไหล่           "ผมไม่หยุดนะ.."            เขาก้มลงเสียหน้าเกือบชิด จมูกของเราเกยกัน.. มองอีกคนที่นอนหอบจากรสจูบด้านใต้           "ต่อให้พี่จะร้องไห้&

OS Lujung Stepfather

รูปภาพ
(ฉบับปรับปรุง) เขียนครั้งแรก17/4/19 แก้ไข 25/5/19 เจ้าเอย-jungwoo ลายคราม-lucas       "อึ-ฮื้อ! คุณพ่อ! จ-เจ็บฮะ! ฮื้อ!"        ให้พูดอย่างภาษาบ้านๆก็แค่สองร่างกำลังถลำลึกเอากันแบบเอาเป็นเอาตาย โดยที่คนตัวเล็กด้านบนไม่ใช่อื่นไกล        ถึงไม่ใช่ลูกในไส้ก็นับว่าลูกอยู่ดี แต่คิดว่าคนอย่างลายครามจะสนเหรอ ของสวยๆมาวางล่อเสือล่อตะเข้ ร้อยทั้งร้อยก็ไม่มีใครทน       ยิ่งมองยิ่งหลง ใครก็รู้ว่าลูกชายบ้านอดิศวรน่ารักน่าชังขนาดไหน ลายครามได้ยินพูดกันมาหนาหู จนมาได้เจอกลับตัวเองจึงเข้าใจ        แต่ใครที่ว่ารู้มาก ยังไงก็คงไม่เท่าร่างสูงเพราะทุกอิริยาบทของเจ้าเอยเขาได้เห็นมันทั้งหมดมาในเวลาหลายปี        เฝ้าฟูมฟักเหมือนหวงแหนทั้งที่ความจริงกลับคิดไม่ซื่อ ก็นะ เค้ามันพวกนิยมเด็กนี่       ผมเผ้าปรกหน้ากลับทำให้ดูเซ็กซี่ไม่หยอก        แก้มใสๆเปื้อนคราบน้ำตาที่ยังไม่แห้งดีนั่นก็ด้วย        ทุกอย่าางส่งผลให้ท่อนล่างของเจ้าเอยถูกกระทั้นกระแทกแบบไม่ผ่อนเปรอ เกิดเสียหยาบโลนของเนื้อกระทบเนื้อน่าอาย      "อ๊ะ! ฮ้า!"       ผู้ใหญ่ใจร้ายรังแ