OS sungle : bite me please
ลูกไม้ : เล่อ
ซอล : จีซอง
เรียวขาคู่เล็กขยับไปมาเชื่องช้าจากการเดิน
สายตาหลายคู่จับจ้องผิวขาวที่กระทบแสงจ้า
แต่ไม่นานแววตาหื่นกระหายหลุบลงตามกัน ยามร่างสูงส่งสายตาปราม
ก่อนเจ้าของพื้นที่ข้างกายจะวาดแขนโอวเอวเล็กอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
เสียงหายใจหนักๆรดอยู่ปลายผมทำให้คนตัวบางเงยหน้ามองอย่างสงสัย
แล้วก็ได้คำตอบเป็นใบหน้าบึ้งตึงที่เสไปอีกทาง
อยากให้ถึงบ้านไวๆชะมัด...
ขายาวก้าวไปข้างหน้าไวขึ้น มือก็รั้งพี่ชายตัวเล็กให้เดินตาม
ใช่ พี่ชายแท้ๆของเขานี่แหละ
เสื้อซับในสีขาวที่ลูกไม้ชอบใส่ตอนนี้ดูน่ารำคาญ เพราะไม่ได้มีแค่เขาที่เห็นมัน
นิสัยชอบใส่กางเกงสั้นๆก็ด้วย
เจ้าตัวรู้แก่ใจ ว่ายามก้มเก็บของ ขากางเกงกว้างนั่นเปิดไปถึงไหน
แต่ก็ไม่ระวังตัว ชอบปล่อยให้เนื้อขาวๆวับแวมให้เสียวใจเสมอ
ปั้ง!
เสียงปิดประตูดังกว่าปกติทำให้ลูกไม้ชอบใจ
คนขี้แกล้งหัวเราะคิกคักกับท่าทางหัวเสียของน้องชาย
"ไม่ต้องหัวเราะเลย"
ซอลพูดเสียงห้วน ทำท่าจะขึ้นชั้นบน
"หวงเหรอ"
คนเป็นน้องไม่ตอบเสียงหวานที่ไล่หลังมาไม่ไกล
มือใหญ่บิดกลอนประตูห้องตนเองอย่างเคยชิน
ยามจะปิดประตูก็มีคนแทรกตัวเข้ามาทัน
เหมือนรู้ว่าโดนโกรธ พี่ชายหน้าหวานจึงเข้ามาโอบเอวอย่างออดอ้อน
"อย่างอนสิ.."
เขาเห็นกลุ่มผมสีอ่อนซุกอยู่ตรงแผงอก ก่อนคนต่ำกว่าจะละออกเพื่อเงยหน้า
มองคนที่สูงกว่าเกือบคืบนึง
ปลายเท้าเล็กเขย่งขึ้นด้วยความสูงที่ต่างกัน
แล้วปากสีสดก็กดจูบลงข้างแก้มกร้านอย่างเอาใจ
สุดท้ายคนใจอ่อนก็ยอมโอบเอวบางไว้แนบตัว
จุ๊บ
เสียงผล่ะปากฟังดูจั๊กจี้หู
ลูกไม้ไม่ได้ละออกมาห่างนัก ทำให้จมูกของเราสีกันไปมา
แม้จะไม่ชอบยืดตัวนานๆ แต่ถ้ามันทำให้ระดับใบหน้าเราเท่ากัน ก็คุ้มอยู่
"อ้ะ"
คนตัวขาวสะดุ้งตัวเล็กน้อย เมื่อผ่ามือใหญ่ตะปบลงไม่เบานักที่บั้นท้าย
"ใส่สั้นไปแล้ว"
แม้จะระยะห่างน้อยนิดแต่ลูกไม้ก็ทันเห็นคิ้วคมขมวดอยู่หน่อยๆ
"ซอล.."
เขาเอ่ยเสียงแผ่วยามมือหนาบีบคลึงเนื้อนุ่ม เฟ้นหนักหน่วงจนขากางเกงผลกเห็นเนื้อก้น ร่างเล็กรู้ตัวว่าเผลอสั่นนิดๆ
มือเล็กวางนาบหน้าอก ไหล่ขาวที่ขยับทำให้สายชุดเอี้ยมตกลงที่ข้อพับแขน
ใบหน้าเนียนเชิดขึ้นให้สันจมูกป่ายไปมาที่ซอกคอ
ลูกไม้เป็นคนผิวขาว ยิ่งสวมเสื้อผ้าสีดำแบบนี้ยิ่งดูจับต้องไม่ได้
ซอลไล่ปลายนิ้วไปตามผิวนุ่ม เขาเกี่ยวสายเอี้ยมอีกข้างลงเชื่องช้าแล้วรั้งชุดลงจากตัวพี่ชาย
สาบเสื้อตกลงตามแรงโน้มถ่วง
ซองก้มลงมองร่างตรงหน้าไม่วางตา
เสื้อครอปแบบเฟิร์สบราของผู้หญิงไม่ได้ดูแปลกตาเมื่ออยู่บนตัวอีกคน
ชั้นในสีขาวรัดรูปนั่นด้วย
เหลือบเห็นปากแดงยกยิ้มอย่างรู้ทันก็อดหมั่นไส้ไม่ได้
ปลายนิ้วสากไล่จากช่วงเอวไปยังแผ่นหลัง รั้งช่วงตัวบอบบางเข้าชิดอีกครั้ง
ขาเรียวเกี่ยวเอวสอบอย่างรู้หน้าที่ ซอลใช้มือรองใต้สะโพกนุ่มเพื่อช้อนอีกคนขึ้น ซึ่งก็ช่างง่ายดายเพราะขนาดตัวที่ต่างกัน
ทำให้ตอนนี้อีกคนอยู่สูงกว่าเล็กน้อย
ขาที่ยาวกว่าก้าวไม่กี่ครั้งก็ถึงเตียง ซอลทิ้งอีกคนลงไม่เบานักให้คนโดนโยนแสดงสีหน้าตกใจนิดหน่อยก่อนจะหลุดร้องเล็กๆ ยามข้อเท้าถูกดึงให้ไถลใกล้ร่างสูงที่ยืนอยู่ปลายเตียง
ซอลคิ้วขมวดอีกครั้งยามมองชั้นในและเสื้อซ้อนครึ่งตัวนั่นอีกที เมื่อครู่ที่ออกไปทำธุระ ลูกไม้สวมเพียงเอี้ยมขาสั้นทับมันอีกที
พอมองดีๆก็เห็นว่าแทบไม่ช่วยปิดอะไรเพราะผ้าแสนจะบาง
ร่างสูงก้มลงให้หน้าอยู่ระดับเดียวกัน มองเห็นคนด้านใต้ที่ทำหน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาวก็หมั่นไส้
"โป๊"
พูดไปพลางรวบเอวให้ซ้อนตักกันดีๆ แอบเห็นลูกไม้ที่ตอนนี้ยิ้มหวานอย่างพอใจกับคำติเล็กๆ
"ไม่ให้ใส่แล้ว"
ซอลพูดเสียงเข้ม จมูกก็สูดดมความหอมตามซอกคอค่อยเป็นค่อยไปแม้จะหงุดหงิดอยู่ก็ตาม
"ห้ามได้ด้วย? -อ้ะ"
คนตัวขาวเผลอสะดุ้ง เมื่อฟันคมฝังเขี้ยวลงมาที่คอ แรงจนคิดว่ามันต้องขึ้นรอยแน่ๆ
"ก็ลองดูว่าได้ผลไหม"
คนด้านบนผล่ะออกมายิ้มยียวน ไม่มีรู้สึกผิดสักนิด มือหนาก็ลากลงตั้งแต่กลางหน้าอกจนผ่านสะดือบุ๋ม
เอวบางแขม่วเล็กน้อยอย่างเคยตัวเพราะความหวาดเสียว ปลายนิ้วลากผ่านสะดือ
"ซอลจะทำอะไร"
วงแขนบอบบางโอบหลวมๆที่รอบคอ ช้อนตามองคนคุมเกมอย่างออดอ้อน
"จะกัด.."
"อื้อ"
ก็ทำตามนั้นจริงๆ ฟันคมไล่งับตั้งแต่ไหล่เล็ก มาถึงหน้าอกก่อนจะกัดติ่งไตที่ดันเนื้อผ้า
"ฮื้อ!"
ถึงจะเจ็บ แต่ลูกไม้ก็ทำเพียงกำเสื้ออีกคนจนยับ ไม่ได้ผลักไสใดๆอยู่ดี
จนกว่าจะพอใจ ร่างสูงจึงผล่ะออกมาแล้วไล้ใบหน้าลงมาต่ำอีกหน่อย
ปากแดงจัดเม้มเข้าหากันยามร่างสูงแลบเลียตรงแอ่งสะดือ และใช้ปลายลิ้นลากขึ้นมาเกือบถึงอก
อกบางแอ่นโค้งอย่างลืมตัวแต่มันกลับดูยั่วยวนเหลือเกิน
มุมนี้ถือว่าเร้าอารมณ์ที่สุดสำหรับซอล เขาเห็นหน้าท้องที่ขยับตามการแขม่ว ทั้งยังหน้าอกที่เห็นหัวนมตั้งชันดันเนื้อผ้าขนาดนี้
ลูกไม้หอบหายใจ มองกลุ่มผมด้านใต้ที่ขยับไปซ้ายทีขวาทีจากการกัดที่บั้นเอวและสะโพก
"อ้ะ ซอล"
ซอกขาด้านในถูกกัดเลียจนฉ่ำแฉะ ทั้งที่ยังไม่ไดถอดชั้นในด้วยซ้ำ แต่คนตรงหน้าก็ขยันแหกหว่างขาเล็กให้กว้างพอจะรังแกกัน
ตอนนี้ทั่วผิวขาวๆคงเต็มไปด้วยรอยกัดแล้วล่ะ ลูกไม้คิดว่านะ เพราะแรงแต่ละครั้งไม่ใช่เบาๆ ซอลไม่เคยยั้งสักที
คงจะใส่สั้นไม่ได้อีกนานเลยแฮะ
"อืม.."
เสียงเล็กร้องในลำคอยามชั้นในส่วนบั้นท้ายถูกแหวกออก ความเย็นกระทบรูจีบด้านหลังทำให้เสียวขาอยู่เหมือนกัน
ปลายนิ้วเรียวถูกยกขึ้นกัดยามเนื้อเจลเย็นถูกเทลงบนปากทาง
ซอลป้ายมันเยอะจนตรงนั้นแฉะไปหมด
อยากจะถอดชั้นในนี่เหมือนกันติดที่ว่าอีกคนชอบทำทั้งอย่างนี้มากกว่า
นิ้วแข็งกดถูไปมาปากทางเข้า นวดรูรักจนบริเวณน้ำฉ่ำวาว
"ฮื้อ"
นิ้วนึงสอดเข้ามาภายใน และด้วยขนาดนิ้วที่ยาวใหญ่ก็ทำให้คนตัวเล็กแบบเขาจุกง่ายๆ
ซอลมองชุดชั้นในเฟิร์สบราที่โชว์เอวคอดสวย ต่ำลงมาเป็นหว่างขาที่ชันและอ้ากว้างของลูกไม้ กลางรูจีบสีสดมีนิ้วเสียบคาอยู่
แค่มองก็ปวดหนึบกลางลำตัวจะแย่
"อื้อ.. ซอล"
นิ้วที่สองแทรกเข้าไป รูจีบเล็กก็รัดนิ้วจนคับตึง ทั้งๆที่ทาเจลเยอะขนาดนี้ ตรงนั้นของลูกไม้ยังบีบรัดได้ดีเสมอ
"ฮ- ฮื่อ อา.."
เอวบางลอยขึ้นหนีจังหวะนิ้วที่กระทุ้งเข้าออก ซึ่งซอลไม่ได้ล็อคเอวไว้ใดๆ เขาชอบมองสะโพกขาวบิดไปมาอย่างสุดทนมากกว่า
ดูก็รู้ว่าซ่านเสียวแค่ไหน แกนกายเล็กใต้ชั้นในฉ่ำแฉะจนเปื้อนเนื้อผ้าขาวเป็นดวง
เขาขยับนิ้วอีกไม่กี่ทีก็ถอนออกจนเกิดเสียง แจ๊ะ แต่เราทั้งคู่ไม่ได้เขินอายมันเท่าไหร่
"อ้าขา"
ลูกไม่ทำตามอย่างว่าง่าย หว่างขาเล็กถ่างออกทั้งยังรู้งาน ส่งมือน้อยๆไปแหวกชั้นในเผยช่องทางเปิดเปลือยชัดๆ
ซอลรูดซิบควักความเป็นชายออกมา ใช่ปลายหัวหยักกดถูที่ทางเข้าแฉะ
มองคนน่ารักที่แดงปลั่งทั้งตัว
"ฮึ่ก.. อ้ะ"
เสียงกระท่อนกระแท่นเปล่งในคอ ยามกดของแข็งเข้าไปเชื่องช้า
ปลายเท้าขาวเกร็วจิกที่นอน วงแขนก็เกี่ยวรอบคออย่างหาที่พึ่ง
"ฮ๊า!"
จวบจนสุดความยาว คนตัวเล็กก็ผล่ะออกมาหายใจ มือทั้งสองตกลงกำหมอนใบโตที่นอนทับ แทบลากไหล่ที่เคยโอบ
ซอลหายใจหนักๆรดข้างแก้มใส หน้าเราใกล้กันจนจมูกเฉี่ยวกันไปมายามที่คนด้านบนขยับเข้าออก
"ฮึ- อ๊ะ ฮ๊ะ"
จังหวะสอดเข้าจนสุด ลูกไม้จะปล่อยเสียงสะอื้นเล็กๆในคอ ความอุ่นร้อยครูดแทงผนังด้านในเข้าออก
"อ๊า ฮึก ซอล.. ซอล.."
แก้มใสแดงปลั่ง ยิ่งขาวยิ่งเห็นชัด เอวถูกยกบังคับให้รับของแข็งให้แทงลึกๆ
"อื้อ! อ๊า อ้ะ!"
แรงส่งหนักๆกระทบช่วงล่างถี่ๆ รู้สึกร้อนจัดตรงหว่างขาที่ถูกแทงเข้าออก คนด้านใต้อดไม่ได้ที่จะยันตัวกับหมอนก้มดูช่องทางลามกของตัวเอง
เห็นแกนกายคัดชัดแท่งยาวถูกชักออกเกือบสุดแล้วสอดเข้ามาในรูร้อนนี่ใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่ายิ่งหน้าแดง
"อื้ม"
แล้วปากก็ถูกปิดด้วยอวัยวะเดียวกันของคนด้านบน รสจูบแห่งราคะกำลังเผาไหม้พวกเราทั้งคู่ให้ตายเพราะความสุขสม
"ฮ่ะ- ซอล!"
ผล่ะจูบจนน้ำเหนียวยืดเยิ้มจากปากเรา แล้วร้องเรียกชื่อเจ้าของความวาบหวามกลางหว่างขา
เอวสอบเร่งจังหวะกระทบกระแทกหนักและรัวเพราะใกล้จะถึงจุดพอๆกับคนใต้ร่างที่จะไม่ไหวเหมือนกัน
"ฮือ ฮ๊ะ อื้อ!"
คนตัวขาวกระตุกเกร็ง ปลายนิ้วจิกหมอนจนขึ้นข้อขาว หว่างขาเผลอหุบยามน้ำหนืดฉีดพ่นจนแฉะภายใน
แฮ่ก แฮ่ก..
ทั้งคู่ต่างหอบ ติดว่าว่าซอลไม่ได้หายใจหนักเท่าลูกไม้นัก
"ฮื้อ.."
ความเป็นชายถิดถอนออกอย่างเชื่องช้า ทำเอาวูบโหวง รู้สึกเจ็บหน่วงที่ตรงนั้นแต่ไม่ได้ก้มมองเพราะหมดแรงจากบทรักเมื่อครู่
เฮือก!!
เขาสะดุ้งตกใจเพราะปลายนิ้วที่เขี่ยทางอ่อนไหวอยู่ตอนนี้ พอเงยหน้าก็เห็นร่างสูงที่จ้องกลางหว่างขาไม่วางตา
"แดงเลย.."
ประโยคหน้าอายถูกเอ่ยมาจากสีหน้ายียวน จนลูกไม้อดไม่ได้ที่จะคว้าหมอนมาฟาดอีกคนแรงๆ
"ใครทำเล่า"
ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ เขาตอนนี้เหนื่อยอ่อนเกินกว่าจะสู้ได้หรอกนะ
ร่างสูงก้มลงหอมที่ขมับอย่างถนอม ก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆ แล้ววาดแขนดึงอีกคนไว้ในอ้อมกอด
"จะใส่สั้นอีกไหม"
"คงใส่ได้หรอก ใครทำรอยไว้ขนาดนี้"
ได้ยินดังนั้นก็ยิ่งกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น ซึ่งลูกไม้ก็ไม่ได้ขัดขืนหรือตอบอะไรกลับมาอีก
ซอลลอบยิ้มคนเดียวก่อนจะผล่ออกมามองคนในอ้อมแขน ที่ตอนนี้ชิ่งหลับไปก่อนแล้ว
ช่วงเวลาแสนอบอุ่นตอนนี้ เขาอยากจะเก็บมันไว้นานเท่านาน
ปลายนิ้วสางเส้นผมสีอ่อนตรงหน้าอย่างเพลินมือ
เผลอคิดเล่นๆไปว่าบรรยากาศตอนนี้จะเปรียบได้กับฉากจบที่สวยงามของนิยายสักเรื่องไหมนะ..
ซอล : จีซอง
เรียวขาคู่เล็กขยับไปมาเชื่องช้าจากการเดิน
สายตาหลายคู่จับจ้องผิวขาวที่กระทบแสงจ้า
แต่ไม่นานแววตาหื่นกระหายหลุบลงตามกัน ยามร่างสูงส่งสายตาปราม
ก่อนเจ้าของพื้นที่ข้างกายจะวาดแขนโอวเอวเล็กอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
เสียงหายใจหนักๆรดอยู่ปลายผมทำให้คนตัวบางเงยหน้ามองอย่างสงสัย
แล้วก็ได้คำตอบเป็นใบหน้าบึ้งตึงที่เสไปอีกทาง
อยากให้ถึงบ้านไวๆชะมัด...
ขายาวก้าวไปข้างหน้าไวขึ้น มือก็รั้งพี่ชายตัวเล็กให้เดินตาม
ใช่ พี่ชายแท้ๆของเขานี่แหละ
เสื้อซับในสีขาวที่ลูกไม้ชอบใส่ตอนนี้ดูน่ารำคาญ เพราะไม่ได้มีแค่เขาที่เห็นมัน
นิสัยชอบใส่กางเกงสั้นๆก็ด้วย
เจ้าตัวรู้แก่ใจ ว่ายามก้มเก็บของ ขากางเกงกว้างนั่นเปิดไปถึงไหน
แต่ก็ไม่ระวังตัว ชอบปล่อยให้เนื้อขาวๆวับแวมให้เสียวใจเสมอ
ปั้ง!
เสียงปิดประตูดังกว่าปกติทำให้ลูกไม้ชอบใจ
คนขี้แกล้งหัวเราะคิกคักกับท่าทางหัวเสียของน้องชาย
"ไม่ต้องหัวเราะเลย"
ซอลพูดเสียงห้วน ทำท่าจะขึ้นชั้นบน
"หวงเหรอ"
คนเป็นน้องไม่ตอบเสียงหวานที่ไล่หลังมาไม่ไกล
มือใหญ่บิดกลอนประตูห้องตนเองอย่างเคยชิน
ยามจะปิดประตูก็มีคนแทรกตัวเข้ามาทัน
เหมือนรู้ว่าโดนโกรธ พี่ชายหน้าหวานจึงเข้ามาโอบเอวอย่างออดอ้อน
"อย่างอนสิ.."
เขาเห็นกลุ่มผมสีอ่อนซุกอยู่ตรงแผงอก ก่อนคนต่ำกว่าจะละออกเพื่อเงยหน้า
มองคนที่สูงกว่าเกือบคืบนึง
ปลายเท้าเล็กเขย่งขึ้นด้วยความสูงที่ต่างกัน
แล้วปากสีสดก็กดจูบลงข้างแก้มกร้านอย่างเอาใจ
สุดท้ายคนใจอ่อนก็ยอมโอบเอวบางไว้แนบตัว
จุ๊บ
เสียงผล่ะปากฟังดูจั๊กจี้หู
ลูกไม้ไม่ได้ละออกมาห่างนัก ทำให้จมูกของเราสีกันไปมา
แม้จะไม่ชอบยืดตัวนานๆ แต่ถ้ามันทำให้ระดับใบหน้าเราเท่ากัน ก็คุ้มอยู่
"อ้ะ"
คนตัวขาวสะดุ้งตัวเล็กน้อย เมื่อผ่ามือใหญ่ตะปบลงไม่เบานักที่บั้นท้าย
"ใส่สั้นไปแล้ว"
แม้จะระยะห่างน้อยนิดแต่ลูกไม้ก็ทันเห็นคิ้วคมขมวดอยู่หน่อยๆ
"ซอล.."
เขาเอ่ยเสียงแผ่วยามมือหนาบีบคลึงเนื้อนุ่ม เฟ้นหนักหน่วงจนขากางเกงผลกเห็นเนื้อก้น ร่างเล็กรู้ตัวว่าเผลอสั่นนิดๆ
มือเล็กวางนาบหน้าอก ไหล่ขาวที่ขยับทำให้สายชุดเอี้ยมตกลงที่ข้อพับแขน
ใบหน้าเนียนเชิดขึ้นให้สันจมูกป่ายไปมาที่ซอกคอ
ลูกไม้เป็นคนผิวขาว ยิ่งสวมเสื้อผ้าสีดำแบบนี้ยิ่งดูจับต้องไม่ได้
ซอลไล่ปลายนิ้วไปตามผิวนุ่ม เขาเกี่ยวสายเอี้ยมอีกข้างลงเชื่องช้าแล้วรั้งชุดลงจากตัวพี่ชาย
สาบเสื้อตกลงตามแรงโน้มถ่วง
ซองก้มลงมองร่างตรงหน้าไม่วางตา
เสื้อครอปแบบเฟิร์สบราของผู้หญิงไม่ได้ดูแปลกตาเมื่ออยู่บนตัวอีกคน
ชั้นในสีขาวรัดรูปนั่นด้วย
เหลือบเห็นปากแดงยกยิ้มอย่างรู้ทันก็อดหมั่นไส้ไม่ได้
ปลายนิ้วสากไล่จากช่วงเอวไปยังแผ่นหลัง รั้งช่วงตัวบอบบางเข้าชิดอีกครั้ง
ขาเรียวเกี่ยวเอวสอบอย่างรู้หน้าที่ ซอลใช้มือรองใต้สะโพกนุ่มเพื่อช้อนอีกคนขึ้น ซึ่งก็ช่างง่ายดายเพราะขนาดตัวที่ต่างกัน
ทำให้ตอนนี้อีกคนอยู่สูงกว่าเล็กน้อย
ขาที่ยาวกว่าก้าวไม่กี่ครั้งก็ถึงเตียง ซอลทิ้งอีกคนลงไม่เบานักให้คนโดนโยนแสดงสีหน้าตกใจนิดหน่อยก่อนจะหลุดร้องเล็กๆ ยามข้อเท้าถูกดึงให้ไถลใกล้ร่างสูงที่ยืนอยู่ปลายเตียง
ซอลคิ้วขมวดอีกครั้งยามมองชั้นในและเสื้อซ้อนครึ่งตัวนั่นอีกที เมื่อครู่ที่ออกไปทำธุระ ลูกไม้สวมเพียงเอี้ยมขาสั้นทับมันอีกที
พอมองดีๆก็เห็นว่าแทบไม่ช่วยปิดอะไรเพราะผ้าแสนจะบาง
ร่างสูงก้มลงให้หน้าอยู่ระดับเดียวกัน มองเห็นคนด้านใต้ที่ทำหน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาวก็หมั่นไส้
"โป๊"
พูดไปพลางรวบเอวให้ซ้อนตักกันดีๆ แอบเห็นลูกไม้ที่ตอนนี้ยิ้มหวานอย่างพอใจกับคำติเล็กๆ
"ไม่ให้ใส่แล้ว"
ซอลพูดเสียงเข้ม จมูกก็สูดดมความหอมตามซอกคอค่อยเป็นค่อยไปแม้จะหงุดหงิดอยู่ก็ตาม
"ห้ามได้ด้วย? -อ้ะ"
คนตัวขาวเผลอสะดุ้ง เมื่อฟันคมฝังเขี้ยวลงมาที่คอ แรงจนคิดว่ามันต้องขึ้นรอยแน่ๆ
"ก็ลองดูว่าได้ผลไหม"
คนด้านบนผล่ะออกมายิ้มยียวน ไม่มีรู้สึกผิดสักนิด มือหนาก็ลากลงตั้งแต่กลางหน้าอกจนผ่านสะดือบุ๋ม
เอวบางแขม่วเล็กน้อยอย่างเคยตัวเพราะความหวาดเสียว ปลายนิ้วลากผ่านสะดือ
"ซอลจะทำอะไร"
วงแขนบอบบางโอบหลวมๆที่รอบคอ ช้อนตามองคนคุมเกมอย่างออดอ้อน
"จะกัด.."
"อื้อ"
ก็ทำตามนั้นจริงๆ ฟันคมไล่งับตั้งแต่ไหล่เล็ก มาถึงหน้าอกก่อนจะกัดติ่งไตที่ดันเนื้อผ้า
"ฮื้อ!"
ถึงจะเจ็บ แต่ลูกไม้ก็ทำเพียงกำเสื้ออีกคนจนยับ ไม่ได้ผลักไสใดๆอยู่ดี
จนกว่าจะพอใจ ร่างสูงจึงผล่ะออกมาแล้วไล้ใบหน้าลงมาต่ำอีกหน่อย
ปากแดงจัดเม้มเข้าหากันยามร่างสูงแลบเลียตรงแอ่งสะดือ และใช้ปลายลิ้นลากขึ้นมาเกือบถึงอก
อกบางแอ่นโค้งอย่างลืมตัวแต่มันกลับดูยั่วยวนเหลือเกิน
มุมนี้ถือว่าเร้าอารมณ์ที่สุดสำหรับซอล เขาเห็นหน้าท้องที่ขยับตามการแขม่ว ทั้งยังหน้าอกที่เห็นหัวนมตั้งชันดันเนื้อผ้าขนาดนี้
ลูกไม้หอบหายใจ มองกลุ่มผมด้านใต้ที่ขยับไปซ้ายทีขวาทีจากการกัดที่บั้นเอวและสะโพก
"อ้ะ ซอล"
ซอกขาด้านในถูกกัดเลียจนฉ่ำแฉะ ทั้งที่ยังไม่ไดถอดชั้นในด้วยซ้ำ แต่คนตรงหน้าก็ขยันแหกหว่างขาเล็กให้กว้างพอจะรังแกกัน
ตอนนี้ทั่วผิวขาวๆคงเต็มไปด้วยรอยกัดแล้วล่ะ ลูกไม้คิดว่านะ เพราะแรงแต่ละครั้งไม่ใช่เบาๆ ซอลไม่เคยยั้งสักที
คงจะใส่สั้นไม่ได้อีกนานเลยแฮะ
"อืม.."
เสียงเล็กร้องในลำคอยามชั้นในส่วนบั้นท้ายถูกแหวกออก ความเย็นกระทบรูจีบด้านหลังทำให้เสียวขาอยู่เหมือนกัน
ปลายนิ้วเรียวถูกยกขึ้นกัดยามเนื้อเจลเย็นถูกเทลงบนปากทาง
ซอลป้ายมันเยอะจนตรงนั้นแฉะไปหมด
อยากจะถอดชั้นในนี่เหมือนกันติดที่ว่าอีกคนชอบทำทั้งอย่างนี้มากกว่า
นิ้วแข็งกดถูไปมาปากทางเข้า นวดรูรักจนบริเวณน้ำฉ่ำวาว
"ฮื้อ"
นิ้วนึงสอดเข้ามาภายใน และด้วยขนาดนิ้วที่ยาวใหญ่ก็ทำให้คนตัวเล็กแบบเขาจุกง่ายๆ
ซอลมองชุดชั้นในเฟิร์สบราที่โชว์เอวคอดสวย ต่ำลงมาเป็นหว่างขาที่ชันและอ้ากว้างของลูกไม้ กลางรูจีบสีสดมีนิ้วเสียบคาอยู่
แค่มองก็ปวดหนึบกลางลำตัวจะแย่
"อื้อ.. ซอล"
นิ้วที่สองแทรกเข้าไป รูจีบเล็กก็รัดนิ้วจนคับตึง ทั้งๆที่ทาเจลเยอะขนาดนี้ ตรงนั้นของลูกไม้ยังบีบรัดได้ดีเสมอ
"ฮ- ฮื่อ อา.."
เอวบางลอยขึ้นหนีจังหวะนิ้วที่กระทุ้งเข้าออก ซึ่งซอลไม่ได้ล็อคเอวไว้ใดๆ เขาชอบมองสะโพกขาวบิดไปมาอย่างสุดทนมากกว่า
ดูก็รู้ว่าซ่านเสียวแค่ไหน แกนกายเล็กใต้ชั้นในฉ่ำแฉะจนเปื้อนเนื้อผ้าขาวเป็นดวง
เขาขยับนิ้วอีกไม่กี่ทีก็ถอนออกจนเกิดเสียง แจ๊ะ แต่เราทั้งคู่ไม่ได้เขินอายมันเท่าไหร่
"อ้าขา"
ลูกไม่ทำตามอย่างว่าง่าย หว่างขาเล็กถ่างออกทั้งยังรู้งาน ส่งมือน้อยๆไปแหวกชั้นในเผยช่องทางเปิดเปลือยชัดๆ
ซอลรูดซิบควักความเป็นชายออกมา ใช่ปลายหัวหยักกดถูที่ทางเข้าแฉะ
มองคนน่ารักที่แดงปลั่งทั้งตัว
"ฮึ่ก.. อ้ะ"
เสียงกระท่อนกระแท่นเปล่งในคอ ยามกดของแข็งเข้าไปเชื่องช้า
ปลายเท้าขาวเกร็วจิกที่นอน วงแขนก็เกี่ยวรอบคออย่างหาที่พึ่ง
"ฮ๊า!"
จวบจนสุดความยาว คนตัวเล็กก็ผล่ะออกมาหายใจ มือทั้งสองตกลงกำหมอนใบโตที่นอนทับ แทบลากไหล่ที่เคยโอบ
ซอลหายใจหนักๆรดข้างแก้มใส หน้าเราใกล้กันจนจมูกเฉี่ยวกันไปมายามที่คนด้านบนขยับเข้าออก
"ฮึ- อ๊ะ ฮ๊ะ"
จังหวะสอดเข้าจนสุด ลูกไม้จะปล่อยเสียงสะอื้นเล็กๆในคอ ความอุ่นร้อยครูดแทงผนังด้านในเข้าออก
"อ๊า ฮึก ซอล.. ซอล.."
แก้มใสแดงปลั่ง ยิ่งขาวยิ่งเห็นชัด เอวถูกยกบังคับให้รับของแข็งให้แทงลึกๆ
"อื้อ! อ๊า อ้ะ!"
แรงส่งหนักๆกระทบช่วงล่างถี่ๆ รู้สึกร้อนจัดตรงหว่างขาที่ถูกแทงเข้าออก คนด้านใต้อดไม่ได้ที่จะยันตัวกับหมอนก้มดูช่องทางลามกของตัวเอง
เห็นแกนกายคัดชัดแท่งยาวถูกชักออกเกือบสุดแล้วสอดเข้ามาในรูร้อนนี่ใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่ายิ่งหน้าแดง
"อื้ม"
แล้วปากก็ถูกปิดด้วยอวัยวะเดียวกันของคนด้านบน รสจูบแห่งราคะกำลังเผาไหม้พวกเราทั้งคู่ให้ตายเพราะความสุขสม
"ฮ่ะ- ซอล!"
ผล่ะจูบจนน้ำเหนียวยืดเยิ้มจากปากเรา แล้วร้องเรียกชื่อเจ้าของความวาบหวามกลางหว่างขา
เอวสอบเร่งจังหวะกระทบกระแทกหนักและรัวเพราะใกล้จะถึงจุดพอๆกับคนใต้ร่างที่จะไม่ไหวเหมือนกัน
"ฮือ ฮ๊ะ อื้อ!"
คนตัวขาวกระตุกเกร็ง ปลายนิ้วจิกหมอนจนขึ้นข้อขาว หว่างขาเผลอหุบยามน้ำหนืดฉีดพ่นจนแฉะภายใน
แฮ่ก แฮ่ก..
ทั้งคู่ต่างหอบ ติดว่าว่าซอลไม่ได้หายใจหนักเท่าลูกไม้นัก
"ฮื้อ.."
ความเป็นชายถิดถอนออกอย่างเชื่องช้า ทำเอาวูบโหวง รู้สึกเจ็บหน่วงที่ตรงนั้นแต่ไม่ได้ก้มมองเพราะหมดแรงจากบทรักเมื่อครู่
เฮือก!!
เขาสะดุ้งตกใจเพราะปลายนิ้วที่เขี่ยทางอ่อนไหวอยู่ตอนนี้ พอเงยหน้าก็เห็นร่างสูงที่จ้องกลางหว่างขาไม่วางตา
"แดงเลย.."
ประโยคหน้าอายถูกเอ่ยมาจากสีหน้ายียวน จนลูกไม้อดไม่ได้ที่จะคว้าหมอนมาฟาดอีกคนแรงๆ
"ใครทำเล่า"
ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ เขาตอนนี้เหนื่อยอ่อนเกินกว่าจะสู้ได้หรอกนะ
ร่างสูงก้มลงหอมที่ขมับอย่างถนอม ก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆ แล้ววาดแขนดึงอีกคนไว้ในอ้อมกอด
"จะใส่สั้นอีกไหม"
"คงใส่ได้หรอก ใครทำรอยไว้ขนาดนี้"
ได้ยินดังนั้นก็ยิ่งกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น ซึ่งลูกไม้ก็ไม่ได้ขัดขืนหรือตอบอะไรกลับมาอีก
ซอลลอบยิ้มคนเดียวก่อนจะผล่ออกมามองคนในอ้อมแขน ที่ตอนนี้ชิ่งหลับไปก่อนแล้ว
ช่วงเวลาแสนอบอุ่นตอนนี้ เขาอยากจะเก็บมันไว้นานเท่านาน
ปลายนิ้วสางเส้นผมสีอ่อนตรงหน้าอย่างเพลินมือ
เผลอคิดเล่นๆไปว่าบรรยากาศตอนนี้จะเปรียบได้กับฉากจบที่สวยงามของนิยายสักเรื่องไหมนะ..
ลงเรือใหม่เรื่อยๆ..
บาปอีกแล้ว555
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น